Mijn eigen Hondekop
(een herinnering aan mijn viervoeter)


Dit verhaal gaat niet over railvoertuigen. Maar wel over mijn eigen Hondekop, mijn hond Pasja.

In de jaren zeventig (1974 – 1979) maakte Pasja deel uit van mijn gezin. Als teef van 4 jaar oud nam ik haar over van een oudere vrouw die vanwege mindere mobiliteit niet meer voor haar kon zorgen. Pasja was een Belgisch/Duitse herder. Via via kwam ik met deze vrouw in contact en bij een eerste bezoek klikte het meteen tussen hond en beoogde nieuwe eigenaar. Na een paar dagen met wat gewenningsverschijnselen in haar nieuwe omgeving voelde zij zich al gauw thuis. Op deze pagina’s een collectie van foto’s door de jaren heen. Ruim 5 jaar lang hebben we veel plezier beleefd. Een niet meer te behandelen vorm van heupdysplasie (HD) verzwakte haar gezondheid. Op 15 november 1979 eindigde haar leven, 10 jaar oud. Zij zakte voor de deur in elkaar en herkende me niet meer. De dierenarts had geen andere keus dan haar uit haar lijden te verlossen; daar was ik natuurlijk bij aanwezig. Ze werd gecremeerd in het dierencrematorium in Stompwijk (bij Leidschendam/Den Haag), destijds het eerste dierencrematorium in ons land waar ik haar zelf naar toe heb gebracht. Een lange rit per auto. Van begin af stond voor mij vast op deze wijze afscheid te willen nemen.

Er zullen in de komende tijd nog meer foto’s geplaatst worden.

De Stichting Huisdieren Crematorium Nederland (SHCN) heeft eind 1997 twee dierencrematoria, in Stompwijk en Roermond. Elk dierencrematorium heeft zijn eigen sfeer en identiteit.

De SHCN is opgericht in 1978. In die tijd was het cremeren van huisdieren volgens de wet verboden. Toch waren er vele huisdiereigenaren, die een waardig afscheid voor hun huisdier wensten en niet wilden dat hun huisdier naar een destructor zou gaan. Dit was de aanleiding voor de oprichting van de SHCN en het bouwen van Nederlands eerste huisdierencrematorium te Stompwijk. In het begin was het dierencrematorium illegaal, maar gelukkig zorgde een wetswijziging ervoor dat een huisdier voortaan ook gecremeerd mocht worden.

Waarom op deze site? Als herinnering, maar ook een beetje om deze (waardige) manier van afscheid nemen van (huis)dieren onder de aandacht te brengen.

Zie: http://www.shcn.nl/